رقص چیست؟

رقص چیست ؟

رقص چیست؟

واژه رقص dance و رقصیدن‏ dancing از واژه کهن آلمانی یعنی‏ danson به معنای کش آمدن،دراز کشیدن و قدم بلند برداشتن آمده است. همه‏ی رقص‏ها از کش آمدن و آرام‏ گرفتن ساخته شده‏اند.در رقص عضلات کشیده‏ می‏شوند و بعد آرام می‏گیرند.رقص پدیده‏ای‏ دارای سازمان بوده و تنها دربردارنده‏ی حرکت از روی احساسات و شادی نیست.اما پاسخ درست به‏ این پرسش که رقص چیست.رقص عبارت است‏ از شرح احساسات و عواطف یک فرد از طریق‏ حرکاتی که با ریتم خاصی نظم یافته است،اینکه‏ چرا رقص باید منظم،موزون و ریتم داشته باشد با اندکی توجه به محیط پیرامونی ما مشخص خواهد شد.قبل از این‏که هرموجود زنده‏ای روی زمین‏ خلق شود،به وجود آمدن جهان کهکشان‏ها، ستارگان،سیارگان،ماه و…خلقی بزرگ و موزون‏ در فضا بود.سیارگان به دور خورشیدهای خود و ماه به دور ستارگان خود می‏چرخیدند.حرکت‏ سیاره ما،زمین به دور خود با ریتمی انجام‏ می‏شود که حاصل آن به وجود آمدن شب و روز است.سپس هنگامی که سیارگان صاحب حیات، ظاهر شدند زمستان و تابستان خلق شد و ریتم‏ رشد کردن و تغییرات گوناگون بعدی را ایجاد نمود.

رقص چگونه به وجود آمد؟

رقص چگونه به وجود آمد ؟ رقص چیست ؟
این جهان مملو از تغییر در نسل‏هایی است‏ که حیات خود را مدیون تپش قلب‏ها و تنفس‏ موزون ریه‏های آنها بود.شنا کردن،پرواز،دویدن‏ و…حرکت موزون توأم با رقص انسان است که‏ بر او حیات‏بخش است.حتی موجودات حیوانی‏ سال‏ها قبل از انسان به رقص‏هایی موزون در طبیعت پرداخته‏اند.حرکات موزونی که در هرکدام‏ از رقص‏ها با حرکات زندگی و حیات‏بخش آغاز می‏شد،مردم‏شناسان بسیاری رقص‏های امروز قبایل ابتدایی را وابسته به رقص‏های پرندگان‏ می‏دانند.
بنابراین می‏توان گفت رقص،حرکت مداوم‏ بدن با توجه به ریتمی خاص در فضایی معین است، و این حرکات موزون در مکان،ممکن است ابزاری‏ برای ابراز احساسات،تخلیه انرژی و یا برای‏ سرگرمی و لذت بردن باشد.(۴۶۵-۱۹۷۹ Bernstin )البته باید دانست رقص در هرکدام از قالب‏های فوق پدیده‏ای است‏ دارای ساخت و کارکرد،بنابراین می‏توان‏ رقص را نیز به عنوان شکلی نمادین از حرکات دانست که افراد از طریق آن خود را به‏ خود و خود را به دیگری معرفی می‏نمایند. رقص در بسیاری از فرهنگ‏ها یک واسطه‏ ارتباطی مهم برای ارتباط برقرار کردن به شمار می‏آید.

درباره رقص

در مباحث نظری اغلب پژوهش‌گران، رقص‌های آیینی در قبایل بدوی را تقلیدی از طبیعت می‌دانند که برای هماهنگی با آن صورت می‌گرفته .رقص یکی از هنرهای هفت‌گانه است . فیلسوفان و اندیشمندان جملات قصار زیادی درباره‌ی این هنر گفته اند . ازجمله : ” ملتی که نرقصد بیمار است .” علیرغم همه محدودیت‌ها وممنوعیت‌ها شاید تقریبا هیچ ملتی در دنیا نباشد که مردمانش نرقصند یا رقص محلی خود را نداشته باشند . مردم عادی در مقابل تمام موانع فکری و اعتقادی،برای شاد بودن می‌رقصند؛ رقص‌هایی دست جمعی به قصد همراهی با طبیعت و ستایش دستاوردها رخ ‌می‌دهد . رقص را حتی بین سایر جانداران می‌توان مشاهده کرد . روی‌کردها و تفاسیر گوناگون هنری، فلسفی و عرفانی در مورد رقص وجود دارد . ازمنظر عرفانی برخی رقص را حرکت از نقصان به سوی کمال دانسته اند . دیدگاه‌های عرفانی و سایر نگرش‌ها، همه در چند نکته اشتراک دارند : رقص (مثل هر هنر دیگری ) وسیله ای‌است برای بیان و نمایش عواطف و احساسات عمیق بشری،یا راهی جهت هماهنگی و یکی شدن با هستی است . اما همیشه جنبه‌های متفاوت وگاه استثنایی نیزوجود دارد که به ما نشان می‌دهد چرا نمی‌توان تعریفی کلی و نهایی از هنر و سایر مقولات مرتبط با بشر ارائه داد .